Een sprookje van onze tijd

Soms wacht een verhaal op het juiste moment om tevoorschijn te komen. Zo ging het zeker met mijn sprookje ‘De gezongen reis’.

Jaren geleden was ik begonnen de eerste bladzijdes te schrijven, maar wonderlijk genoeg bleef het daar toen bij.
Ik was gestopt met schrijven op het moment dat twee jonge geliefden, Tama en Ahurewa het Schelpenpaleis naderden waar een Zebra stond die al eeuwen op hen wachtte.
‘Wat is er in dat paleis?’, vroeg ik mezelf af. Ik was super nieuwsgierig naar wat er verder zou gebeuren, maar voelde ook een innerlijke roep. Alsof ik het verhaal juist nu moest schrijven. Dus werd ik stil, zodat het verhaal zich door mij heen kon vertellen.

Als de twee geliefden door de poort het Schelpenpaleis betreden, vinden ze een enorme, pratende Schelp. Die voert hen in zijn buikholte mee naar de Sterrenwerelden, waar nogal wat mis is gegaan. Eens werden er namelijk twee Zebra-geliefden van elkaar gescheiden en dat veroorzaakte dat alles wat ooit heelheid was, langzaam uit elkaar begon te vallen. Sindsdien herkennen de Mensen en de Dieren hun oorsprong niet meer. Tama en Ahurewa krijgen de opdracht, om datgene wat de onthechting veroorzaakt heeft te herstellen.

Mijn hart reisde mee en werd verliefd op de wijze Eland, uit wiens gewei roze spiralen kringelden die ook mij omvatten. Ik vloog met Tama en Ahurewa tussen de Sterren en voelde hun eenvoudige liefde, die juist daarom zoveel kon bewerkstelligen. En natuurlijk zag ik de beelden voor me toen ik het verhaal schreef, dus een achttal van de scènes die mij raakten illustreerde ik.

Toen het verhaal voltooid was, voelde ik dat het zo paste in de scherpte en pregnantie van onze tijd. En ook dat wij net als de wezens in het verhaal, over mogelijkheden beschikken om het “Weefsel van Al Wat Is’, te herstellen. Dus daarom schreef mijn boek zich denk ik nu de werkelijkheid in. Om in de tekens te geloven die we ontvangen en om de paden onder onze huid tot leven te wekken die verbonden zijn met het hele Weefsel van het Heelal. Ik geloof dat we fabelachtig zijn, net als de figuren uit het sprookje en net als zij over magische krachten beschikken.

Ik hoop dat de tonen van ‘De gezongen reis’, de wereld inzingen en dat ze mensen inspireren hun eigen diepste sprookje te zijn.

Hier vind je een fragment uit het boek.  https://www.ireneverdoorn.com/boek/